با اینکه از نظر فکری و مطالعاتی خیلی قوی شدم و نسبت به اعتقاداتم راسختر شدم ولی فکر می کنم از نظر اخلاقی و عملی درجا میزنم، شاید هم عقب رفتم، چیکار کنم؟ توی نماز حضور قلب ندارم. کمکم کنید؟
به شما تبریک می گوئیم که به دنبال یافتن خود و جایگاهتان در نظام هستی هستید. امیدوارم پاسخ گوی خوبی برای شما باشیم.

«رابطه ی علم و عمل»
آدم خاکى ز حق آموخت علم--- تا به هفتم آسمان افروخت علم‏
نام و ناموس ملک را در شکست---کورى آن کس که در حق درشک است.
‏علم و دانش راه را برای عمل فراهم می کنند و عمل زایده ی علم و دانش است. سوالی که ایجاد می شود این است که آیا لزوماً کسی که علم به موضوعی دارد، به آن نیز پایبند می باشد، یا نه؟ این مطلب جای بررسی دارد. از این رو به این مطلب اشاره می کنیم.

غیبت و دروغ رفتار حقیرانه و زشتی است، و همه ی مردم به نادرستی آن واقف هستند. اما با این حال عده ی زیادی این اعمال را مرتکب می شوند تا جای که به صورت منظم در زندگی از آنها استفاده می کنند. به راستی چرا افرادی که به ناشایستی این امور آگاهی دارند، ولی از آنها در زندگی بهره گیری می کنند؟!
از این جا دانسته می شود صرف دانستن، عاملی برای انجام و ترک رفتار نخواهد بود.
اگر آگاهی و دانش به باور قلبی تبدیل نشود و به اصطلاح قلب انسان به آن ایمان نیاورد، علم به عمل تبدیل نمی شود.
از این رو است که قرآن در آیات بیشماری ایمان را با عمل صالح ذکر می کند و ایمان را مقدم بر عمل صالح بر می شمرد«وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»(بقره/25). لازم به یادآوری است که علم در ابتدا کسب کردنی است اما باید به باور تبدیل شود تا زمینه عمل و تسلیم در مقابل حق تعالی فراهم گردد. از این جهت علم اهمیت و جایگاه خود را دارد, ولی برای منتهی شدن به عمل نیاز به باورمندی دارد.
اکنون سوال مهمی که ممکن است مطرح شود این است که چگونه دانش را به باور پیوند بزنیم؟
یکی از کارهای که باید صورت گیرد تا محصول علم رفتار باشد تکرار، مرور مطلب آموخته شده در نفس و ذهن انسان است. این کار باعث می شود تا دانش به قلب آرام آرام نفوذ کند و میوه ی آن یقین و باور خواهد بود.
این راهکار را می توان به قرآن استناد داد. در قرآن خداوند برخی از آیات را بسیار تکرار می کند، و علت تکرار اهمیت، توجه و به باور در آمدن شخص است. به طور نمونه در سوره ی حدید در آیه 2و 5 در مورد مالک بودن پروردگار نسبت به آسمان و زمین قرآن این گونه توجه می دهد«لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیی‏ وَ یُمیتُ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ * لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ». این تکرار باور عمیق را به مرور در جان آدمی ایجاد خواهد کرد.
سوره ی دیگری که در قرآن تقریباً بیشتر آیاتش از تکرار می خواهد قلب را توجه دهد، سوره ی«الرحمن» است. این تلقین حقایق را در جان آدمی رُسوخ می دهد. مرحوم امام خمینی-رحمه الله- نیز در آداب الصلاه به تکرار ذکر همانند کسی که می خواهد سخنی را به کودک بی آموزد، اشاره می کند. می فرماید: ذکر را این گونه به نفس خود باید القاء کنید تا باور به آن ذکر در شما ایجاد شود.
در ضمن گمان نکنید یک روزِ می شود در نماز حضور قلبی را که می خواهید به دست آورید. چرا که قلب در گذشته و حال حاضر به اموری مشغول بوده است، از این رو مدتی طول می کشد تا این دل مشغولی به دلدادگی به خدا تبدیل شود.
اما هر مقدار در روز به یاد و ذکر خدا بیشتر مشغول باشید، همان توجه در نماز تجلی پیدا می کند. خصوصاً اگر قبل از نماز با توجه آماده ی نماز شوید خواهید دید که در نماز حضور بیشتری خواهید داشت. مورد دیگری که در حضور قلب می تواند موثر باشد این است که هرگاه در نماز حضور قلب داشتید مراقب باشید آن حضور را ادامه دهید، و از آن روی برنگردانید.
کز همه نومید گشتم اى خدا--- اول و آخر تویى و منتها
در نماز این خوش اشارتها ببین--- تا بدانى کاین بخواهد شد یقین‏
خود تلاوت قرآن برای هدایت و توجه قلب بسیار لازم و مفید است. از این رو سعی کنید اُنس با قرآن پیدا کنید.
در پایان باید متذکر شویم که چه بسا شما با مطالعاتی که نموده اید و آگاهی لازمی که کسب کرده اید خود را با آن مطالب آموخته شده مقایسه می نمائید، لذا گمان می کنید که عقب گرد داشته اید.
توصیه می شود بدون داشتن هیچ نگرانی کاری که در پیش گرفته اید را به آرامی اما مصمم در پیش گیرید و هدف خود را همیشه مورد توجه قرار دهید. اگر سوال دیگری داشتید پاسخ گوی شما هستیم. برای مطالعه بیشتر به سایت مراجعه و در گزینه عبادت و بندگی درباره حضور قلب مطالعه کنید.